گرین، 42 ساله، بازیگر نقش وسپر لیند در نسخه 2006 فیلم هیجان انگیز جیمز باند کازینو رویالاو گفت که شهرت حرفه‌ای او پس از ایستادگی در مقابل گروه کوچکی از مردان ثروتمند که از «تاکتیک‌های پسر قلدر» استفاده می‌کردند تا از او به عنوان قربانی شکست‌های خود استفاده کنند، حفظ شد.
با این حال، بیانیه طولانی او، شکنندگی او را در برابر انتقادها و آسیبی که از آنچه که ادعا می‌کرد گزارش نادرست در مطبوعات احساس می‌کرد، نشان داد که «دردناک‌تر از آن چیزی است که بتوانم بگویم».
گرین گفت: «چیزهای کمی وجود دارد که رسانه ها از تکه پاره کردن یک زن لذت می برند. “احساس می‌کردم که توسط سگ‌های شکاری مورد حمله قرار می‌گیرم؛ من متوجه شدم که به اشتباه معرفی شده‌ام، نقل قول‌هایی خارج از متن و تمایل من برای ساخت بهترین فیلم ممکن شبیه هیستری زنانه است. این بی‌رحمانه و نادرست بود.”
قاضی مایکل گرین شکایت متقابلی که توسط شرکت تولید فیلم وایت لنترن فیلم مستقر در انگلیس ارائه شده بود را رد کرد که گفته بود این بازیگر “خواسته های خلاقانه و مالی بیش از حد” داشته و تولید را اژدر کرده است.
قاضی گفت که گرین از تعهدات خود چشم پوشی نکرده یا زیر پا نگذاشته است و مستحق دریافت حق الزحمه 810000 پوندی خود است.
گرین گفت که عاشق فیلمنامه شده است یک میهن پرست و پیام زیست محیطی آن، اما با قطع شدن گوشه ها و انتقال تولید از ایرلند به انگلستان، به طور فزاینده ای نگران شد.
او شهادت داد: «وقتی یک بازیگر در یک فیلم B ظاهر می‌شود، به او برچسب بازیگر B می‌زنند، دیگر هرگز به شما پیشنهاد کار باکیفیت داده نمی‌شود.
در طول محاکمه، به دادگاه گفته شد که گرین هنگام توصیف اعضای بالقوه خدمه به عنوان “دهقان” از یک کلمه غیرقابل توصیف استفاده کرده است. او گفته بود که جیک سیل، تهیه کننده اجرایی، «شیطان»، «جامعه‌کش مکار» و «مرد دیوانه» است و تری برد، مدیر تولید را «احمق» خطاب کرده بود.
او سخنان گزنده خود را به عنوان “فرانسوی بودن” خود کم اهمیت جلوه داد، که قاضی آن را ناکافی و غیرقابل اعتماد رد کرد.
در حالی که جاستیس گرین به نفع گرین نظر داد، او در حکم ۷۱ صفحه‌ای خود، نقدهای ضعیفی به هر دو طرف داد.
او نوشت: “برای چنین کمال گرا در هنرش، او به طرز شگفت انگیزی برای شواهد خود آمادگی کافی نداشت.
قاضی گفت که چیزهای ناخوشایندی که گرین در مورد سیل گفت به دلیل نگرانی واقعی از عدم اجرای عدالت در فیلمنامه بود، و او به طور کلی با انتقاد او مخالفت نکرد.
قاضی نوشت: “باید بگویم که با شنیدن شهادت او، می توانم ببینم که چگونه ممکن است یک نفرت فوری نسبت به او داشته باشم.”
او گاهی حامی، کنایه‌آمیز و تحقیرکننده بود. من متوجه شدم که او پرخاشگری ذاتی دارد و می‌توانم بفهمم که چرا خانم گرین و دیگران ممکن است از اینکه به او گفته شود که باید فیلم را تحت کنترل کامل او بسازند، ناراضی بودند.
