یک تلسکوپ رصدی نمادین که در فیلم جیمز باند حضور داشت چشم طلایی فقط چند هفته پس از اعلام غیرفعال شدن ، سقوط کرده است.
این آخرین ضربه به یکی از قدرتمندترین تلسکوپ های کره زمین است که 57 سال به کشفیات نجومی کمک کرده و در برابر طوفان ها ، زمین لرزه ها و طوفان های گرمسیری مقاومت کرده است.
این مکان همچنین به عنوان مکانی برای اوج سال 1995 عمل کرد چشم طلایی، اولین گردش پیرس برازنان در نقش باند.
مهندسان خسارت را ارزیابی کردند و تشخیص دادند که هر سه برج پشتیبانی تلسکوپ از کار افتاده است و سکوی ابزار 900 تنی به شدت سقوط کرده و در ظرف زیر قرار دارد.
کابلهای پشتیبانی تلسکوپ نیز افتاد. به دلیل افتادن کابل ها ، مرکز یادگیری رصدخانه نیز به میزان قابل توجهی آسیب دید.
این فروپاشی فقط چند هفته پس از آن رخ داد که NSF اعلام کرد که پس از ایجاد خسارات جبران ناپذیر در سال جاری ، تلسکوپ از کار می افتد و از طریق تخریب کنترل شده از هم جدا می شود.
“سکوی ابزار تلسکوپ 305 متری در رصدخانه Arecibo در پورتوریکو یک شب سقوط کرد. هیچ صدمه ای گزارش نشده است. NSF در حال کار با سهامداران برای ارزیابی وضعیت است. اولویت اصلی ما حفظ ایمنی است. NSF جزئیات بیشتری را پس از تأیید منتشر می کند ، “طبق توئیت بنیاد ملی علوم.
این بنیاد در توئیت دیگری گفت: “NSF از این پیشرفت ناراحت است. هرچه جلوتر می رویم ، به دنبال راه هایی برای کمک به جامعه علمی و حفظ روابط قوی خود با مردم پورتوریکو خواهیم بود.”
تلسکوپ رادیویی / راداری کروی شامل دیش رادیویی به عرض 305 متر و سکوی ساز 900 تنی است که تقریبا 140 متر بالاتر از آن معلق است. کابلهای متصل به سه برج ، تلسکوپ را در جای خود نگه می دارند.
Sethuraman Panchanathan مدیر NSF در بیانیه ای گفت: “ما از این وضعیت ناراحت هستیم اما از اینکه هیچ کس آسیب ندیده متشکریم.”
“وقتی مهندسان به NSF توصیه كردند كه ساختار ناپایدار است و خطری برای تیمهای كار و كارمندان Arecibo است ، ما هشدارهای آنها را جدی گرفتیم و بر اهمیت ایمنی برای همه افراد درگیر تأكید كردیم.
“تمرکز ما اکنون بر ارزیابی خسارت ، یافتن راه هایی برای بازگرداندن عملیات در سایر قسمت های رصدخانه و کار برای ادامه حمایت از جامعه علمی و مردم پورتوریکو است.”
یک کابل کمکی در ماه آگوست از یک سوکت یکی از برج ها شل شد و باعث ایجاد 30 میلی متر بشقاب در ظرف شد. هنگامی که کابل اصلی دیگر برج در 6 نوامبر شکست ، مهندسان در حال ارزیابی و کار بر روی طرحی برای رفع خسارت بودند.
هنگام خراب شدن ، کابل به ظرف بازتابنده زیر برخورد کرد و باعث آسیب دیدگی بیشتر شد.
پس از استراحت در 6 نوامبر ، مهندسان بقیه کابل ها را بررسی کردند و شکستگی های جدید و همچنین لغزش برخی از پریزهای برج را کشف کردند. چندین شرکت مهندسی خسارت را بررسی کردند.
آنها تشخیص دادند که تلسکوپ ممکن است سقوط کند زیرا “در خطر خرابی فاجعه بار است” و کابلها ضعیف تر از حد انتظار بودند.
آخرین بررسی نشان داد که آسیب به تلسکوپ بدون به خطر انداختن کارکنان و تیم سازنده قابل تثبیت نیست. این امر منجر به این شد که NSF پس از 57 سال تصمیم به از کار انداختن تلسکوپ بگیرد.
بر اساس نامه شرکت مهندسی Thornton Tomasetti که رصدخانه را پیش از اعلامیه خاموش شدن کار در 19 نوامبر ارزیابی کرد ، “ما معتقدیم اگر دست نخورده باقی بماند ، ساختار در آینده نزدیک سقوط خواهد کرد.”
“تخریب کنترل شده ، طراحی شده با توالی خاص سقوط که با استفاده از مواد منفجره تعیین و اجرا می شود ، عدم اطمینان و خطر همراه با سقوط را کاهش می دهد.”
این شرکت همچنین توصیه کرده است که این کار “در اسرع وقت عملی” انجام شود.
این نقشه ها در حال فروپاشی بود.
NSF همچنین اطمینان حاصل خواهد کرد که به کارمندان Arecibo پرداخت می شود و ابزارهای تحقیقاتی مانند سقف تشخیص نور و انعطاف پذیر یا LIDAR ، تاسیسات و تلسکوپ 12 متری مورد استفاده برای تحقیقات نجوم رادیویی را تعمیر می کنند.
NSF قصد داشت تا آنجا که می تواند رصدخانه را حفظ کند تا به این مرکز اجازه دهد به عنوان قطب تحقیق و آموزش در آینده و همچنین بازگرداندن عملیات در رصدخانه عمل کند. هنوز هیچ صحبتی در مورد تأثیر این سقوط بر این برنامه ها یا اینکه بنیاد قادر به انتقال تمام اطلاعات بایگانی جمع آوری شده توسط تلسکوپ به سرورهای خارج از سایت بود ، وجود ندارد.
از موارد جالب توجه ، مرکز تحقیقات فضایی LIDAR ، مرکز بازدیدکنندگان و مرکز Culebra خارج از سایت برای تجزیه و تحلیل داده های بارش و پوشش ابر است.
طی سالها ، رصدخانه Arecibo جزئیات جدیدی در مورد یونوسفر سیاره ما ، منظومه شمسی و جهان فراتر از آن کشف کرده است.
این تلسکوپ از کشف های مهم در نجوم رادیویی و همچنین تحقیقات سیاره ای و منظومه شمسی ، از جمله امواج گرانشی پشتیبانی و کمک کرده است.
تلسکوپ Arecibo نقشی اساسی در کشف اولین سیاره خارج از منظومه شمسی ما داشته و به منجمان کمک کرده است تا سیارک های بالقوه خطرناک را در مسیر زمین شناسایی کنند.
مشاهدات انجام شده توسط این تلسکوپ به کشف اولین تپ اختر دوتایی در سال 1974 کمک کرد (که منجر به دریافت جایزه نوبل فیزیک در سال 1993 شد) ، از ماموریت وایکینگ ناسا پشتیبانی کرد ، اولین نقشه های راداری سطح ونوس را تولید کرد و اولین سیاره فراخورشیدی را در سال 1992 مشاهده کرد.
اخیراً ، Arecibo مولکولهای آلی را در یک کهکشان دور شناسایی کرده و اولین انفجار سریع رادیویی را کشف کرده است.
رصدخانه در سال 1963 تکمیل شد و از سال 1970 توسط NSF هدایت می شد. این تیم با تیمی در دانشگاه فلوریدا مرکزی ، دانشگاه آنادا جی موندز و یانگ اینترپرایز شرکت اداره و اداره می شود.
جاناتان لونین ، استاد دیوید سی دانکن در علوم فیزیکی ، و رئیس گروه نجوم در دانشگاه کورنل ، در بیانیه ای پس از اعلام غیرفعال شدن ، گفت: “Arecibo برای تقریباً 60 سال یک مرکز فوق العاده تولیدی بوده است.”
این تلسکوپ توسط کورنل طراحی و ساخته شده است.
“برای دانشمندان و مهندسان کرنل که یک رویای جسورانه دیدند و آن را تحقق بخشیدند ، برای دانشمندانی که با این رادیو تلسکوپ قدرتمند و رادار سیاره ای کشف جدیدی کردند و همه جوانانی که با دیدن این موضوع الهام گرفتند که دانشمند شوند پروفسور لونین گفت: “تلسکوپ عظیمی در وسط جزیره پورتوریکو ، پایان Arecibo یک ضرر غیرقابل ارزیابی است.”
دانشمندان نگران پروژه هایی هستند که با استفاده از تلسکوپ Arecibo در حال انجام بودند و همچنین معنی آن برای کشف در آینده – به ویژه سیارک هایی که نزدیک زمین هستند.
پس از اعلام خاموشی ، ناسا بیانیه ای ارائه داد.
این سازمان گفت: “توانایی راداری سیاره ای در Arecibo ، با تأمین بودجه برنامه مشاهدات شی Ne نزدیک زمین (NEO) ناسا ، به عنوان یکی از دو قابلیت اصلی رادار سیاره ای عمل کرده است.”
“این به ناسا اجازه داده است تا مدارهای دقیق ، اندازه ها و اشکال برخی از NEO ها را که در محدوده رادار عبور می کنند پس از کشف آنها توسط پروژه های بررسی تلسکوپ نوری میدان وسیع ، کاملاً مشخص کند.”
اما رصدخانه گلدستون کاملاً عملیاتی ناسا در کالیفرنیا نیز قادر به توصیف این اشیا خواهد بود ، “بنابراین تلاش های جستجوی NEO ناسا تحت تأثیر خاموش شدن برنامه ریزی شده تلسکوپ رادیویی 305 متری Arecibo قرار نمی گیرد.”
