مدت کوتاهی پس از ملاقات با کازبی در سال 1969، والنتینو ادعا می کند که او و یکی از دوستانش با کمدین شام خورده اند و در آنجا به آنها قرص داده می شود و بعداً توافق کرده اند که با او به دفتری بروند.
بر اساس این پرونده، “پس از خوردن قرص، سر شاکی شروع به تکان دادن کرد و او تلاش کرد تا سر خود را بالا نگه دارد و بیدار بماند. شاکی احساس تهوع کرد و سرش در حال چرخش بود. او اظهار داشت: “من می خواهم اکنون به خانه بروم.”
این دادخواست با جزئیات تصویری به تشریح ادعاهایی مبنی بر تجاوز کازبی به والنتینو پرداخته و مدعی است که “شاکی به دلیل مصرف مواد مخدر توسط کازبی و درماندگی جسمی قادر به رضایت نبود.”
والنتینو این شکایت را بر اساس قانون جدید کالیفرنیا تنظیم کرد که به ساکنان یک فرصت سه ساله می دهد که در آن آنها می توانند دعاوی تجاوز جنسی مدنی را مطرح کنند که در غیر این صورت با محدودیت های منقضی شده منع می شود.
بر اساس این پرونده، او خواستار جبران خسارت عمومی، خاص و جزایی و همچنین هزینه های وکالت و دادگاه است.
اندرو وایات، نماینده کازبی، گفت: «عمیقاً نگران‌کننده و ناامیدکننده است که قانون‌گذاران ما این «ویندوزها را به عقب نگاه کن» که نقض آشکار تمام حقوق اساسی آمریکاست، پیش می‌برند.
قوانین محدودیت در قانون اساسی به منظور حمایت از قربانیان جرم و حمایت از کسانی که متهم به جرم هستند، وجود دارد. متأسفانه، این «ویندوزهای پشت سر هم نگاه کن» به این دلیل زنده می‌شوند که شخصیت‌های سیاسی ما توسط عوامل کلیک، لایک‌ها و دنبال‌کنندگان هدایت می‌شوند تا به خواسته‌های سیاسی خود برتری دهند.»
وایات اضافه می کند که ادعاهای والنتینو “بدون هیچ مدرک یا واقعیتی” است و ادعا می کند که “تضادهایی در بسیاری از اظهارات او وجود دارد.”
“آسیبی که او به من وارد کرد نه تنها من، بلکه فرزندان و نوه هایم را تحت تاثیر قرار می دهد. با شکستن سکوتم و بیان حقیقت خود، امیدوارم این به عنوان میراث من برای خانواده ام باشد و به آن دسته از بازماندگانی که هنوز صدای خود را پیدا نکرده اند، نشان دهد.” والنتینو در بیانیه ای که توسط وکیلش به اشتراک گذاشته شده است، گفت که امید و درمان ممکن است.
