حصار امنیتی ساخته شده در عواقب آن همچنان باقی بود و با مانع های اضافی در جریان یکی از پر اختلاف ترین و آشفته ترین کارزارهای انتخاباتی در تاریخ آمریکا تقویت شد.
ما در یک جامعه آمیش اقامت گزیدیم ، با رأی دهندگان از همه اقشار صحبت کردیم ، سعی کردیم احساسات یک ملت را در صلیب های زنده بی پایان و هنگام خواب کم بیان کنیم ، YMCA را گوش می دادیم تا اینکه آرزوهای ما را آزار داد و چندین کیلو M & M بادام زمینی مصرف کرد.
اینها همه اجزای طاقت فرسا ، شورانگیز و استاندارد پوشش هرگونه مبارزات انتخاباتی هستند (YMCA به کنار).
این اولین انتخابات آمریکا من بوده است ، بنابراین همه چیز جدید و مهیج بود ، اما به طور کلی همه مطابق انتظار پیش رفتند تا اینکه برای روز انتخابات به دی سی بازگشتیم.
نتایج اولیه حاکی از پیش بینی قابل توجه جمهوری خواهان بود ، زیرا ایالت ها آرا votes حضوری پایگاه پشتیبانی عظیم ترامپ را محاسبه می کردند.
رئیس جمهور آنها ماه ها از آنها خواسته بود که به اتهام تقلب و بی نظمی رای خود را از طریق پست رای ندهند.
ما با بسیاری از حامیان ترامپ مصاحبه کردیم که قاطعانه به این پیام اعتقاد داشتند و نسبت به روند انتخابات دموکراتیک که از سال 1789 رئیس جمهورهای ایالات متحده را انتخاب می کند ، بسیار مشکوک بودند.
برای ما ، خبرنگاران و خدمه 9News ما در دلاور و فلوریدا ، و در واقع برای بقیه رسانه های ملی و جهانی در آمریکا برای این رویداد ، روز بزرگ به شب تبدیل شد و سپس دوباره به روز تبدیل شد.
ما شاهد طلوع خورشید بر فراز کاخ سفید بودیم ، اما هنوز مشخص نیست که چه کسی در ژانویه زندگی خواهد کرد.
این سه روز / شب / روز دیگر با پوشش مداوم همراه با چند ساعت خواب اینجا و آنجا خواهد بود ، قبل از اینکه مشخص شود جو بایدن 46 رای رئیس ایالات متحده را به دست آورده است ، کافئین را قیف می کرد.
وقتی نتیجه اعلام شد ، برای پیاده روی قهوه رفته بودم تا قهوه بیشتری بخورم. من مستقیم به سمت Black Lives Matter Plaza روبروی کاخ سفید حرکت کردم ، جایی که حصار امنیتی اکنون با آگهی های تخلیه رئیس جمهور فعلی پوشانده شده بود. جو برق بود.
بوق ماشین ها ترکید ، مردم در خیابان ها بغل و گریه می کردند ، آواز و رقص می کردند. شعارهای “شما اخراج شده اید” و “دموکراسی چگونه کار می کند” 24 ساعت آینده پایتخت را پر می کند.
شورش و غارت هرگز رخ نداد ، حتی وقتی رئیس جمهور از قبول نتیجه خودداری کرد.
در روزهای بعد ، با استقرار در انتظار حرکت در کاخ سفید ، فرزندانم را با چهره روبرو کردم.
“مامان با رئیس جمهور چه اتفاقی می افتد؟” از پسر شش ساله ام پرسید.
من پاسخ دادم: “هیچ ایده ای عزیزم ، هیچ کس جز او نمی داند”
“آنجا چطور است؟” او پرسید.
که به من فهماند که گرچه هنوز چیزهای زیادی در اینجا تغییر نکرده است ، اما چیزهای زیادی وجود دارد که احساس متفاوت می کند.
ما آنقدر عادت داشتیم كه اتهامات روزانه رئیس جمهور را به رقبای وی ، دانشمندان و هر شخص دیگری كه از او عبور می كرد ، بشنویم ، كه این امر عادی شد.
جلسه توجیهی مطبوعاتی یا تجمع مطبوعاتی ریاست جمهوری بدون هجوم توهین آمیز یا اتهام بی اساس به رفتار مجرمانه ، چیزی شنیده نشده بود. این مبارزات روز به روز بی رحمانه تر و شخصی تر می شد و این در آمریکایی ها با دیدگاه های مخالف که در خیابان ها درگیر بودند و ترس از شهرهایشان را نشان می داد ، منعکس شد.
خیالی راحت است که می بینیم مشاغل اکنون تخته سه لا را از بین می برند و باعث محافظت از خواص آنها در برابر خیزش شد که هرگز به وقوع نپیوست.
بقیه سال 2020 همچنان نامشخص است. زندگی ما در لس آنجلس با قفل محدود می شود ، پسر ما سال اول را از طریق کلاس گوگل به پایان می رساند و دختر ما هر روز صبح در ورودی مدرسه پیش دبستانی خود دمای بدن را کنترل می کند ، که به دلیل COVID و ناآرامی ها به طور متناوب خاموش می شود.
در حالی که این چند روز اخیر توییت های دفتر بیضی شکل به شدت بیان شده و اغلب در قفل قفل بودند ، سکوت از تریبون فرصتی را برای نفس کشیدن و تأمل در مورد غیرمعمول بودن و گاهاً پوچ بودن این کارزار فراهم کرده است.
این احساس آرامش پس از طوفان است ، اگرچه هنوز ابر تاریکی بر فراز کاخ سفید معلق است.
در تصاویر: روسای جمهور ایالات متحده که دوره دوم خود را خدمت نکردند
دم کردن … چه کسی می داند چه چیزی.
