بخش های اورژانس بهم ریخته، لیست انتظار طولانی غیرقابل قبول جراحی انتخابی و پزشکان عمومی بیش از حد باعث سردردهای بزرگ می شوند.

در این مجموعه سه قسمتی ویژه، 9News برای یک بررسی گسترده سلامت به داخل بیمارستان‌های اصلی ما می‌رود که توسط پزشکان و پرستاران درست در وسط آن هدایت می‌شود.

کار در شرایط اضطراری به مهارت و استقامت زیادی نیاز دارد و نیازها در بیمارستان سلطنتی ملبورن در پارک‌ویل هرگز بیشتر از این نبوده است.

عجله افراد ناخوش، قربانیان تروما، مصرف بیش از حد مواد مخدر و بیماران مبتلا به سلامت روان اغلب در ساعت 11 صبح می آید و آماده سازی ها از اوایل صبح در حال انجام است.

روزی که 9News فیلمبرداری شد، بخش اورژانس یک کارشناس ثبت نام از کار افتاده بود

بسیاری از پزشکان و پرستاران آنجا از زمان شیوع بیماری همه‌گیر کووید-19 نفسی نکشیده‌اند.

این مانند یک بازی تتریس با سرعت بالا است که سعی می‌کند تعداد زیادی از بیماران را در تخت‌های خیلی کم جا دهد.

دکتر میا کوبیت که مسئول اورژانس بیمارستان است، به ۹نیوز گفت: «فکر می‌کنم اگر صادق باشیم، همه ما کمی سوخته، کمی شکسته‌ایم.

“روزهایی هستند که از آمدن سر کار کمی می ترسم که به اندازه کافی در وجودم نیست. اما وقتی به اینجا رسیدی، مثل همیشه می شود. این بیمار در مقابل توست، مراقبت که آنها به آن نیاز دارند و در تلاش برای ارائه آن هستند.”

دکتر جاناتان پاپسون، پزشک بخش اورژانس، گفت که مشکلاتی در همه جای سیستم وجود دارد و راه حل مشکل امروز سردرد فردا را برطرف نخواهد کرد.

درست زمانی که 9News مشغول مصاحبه با او بود، شش بیمار دیگر به بخش اورژانس رسیدند.

دکتر پاپسون گفت که بیماران «کاملاً» باید نسبت به قبل از همه‌گیری کووید-19 طولانی‌تر برای درمان صف بمانند.

او گفت: «ساعت و ساعت است. «سیستم بیمارستانی هنوز کاملاً تحت فشار است.

“بعضی روزها واقعاً بسیار بد هستند و اوضاع از کنترل خارج شده است. روزهای دیگر بهتر هستند.”

حجم پرونده نیز غیرقابل پیش بینی است. از شکستگی پاها در تصادفات دوچرخه گرفته تا ضربه های جدی ناشی از سقوط در محل کار.

در آلفرد، در ملبورن، مجموعه‌ای از چالش‌ها وجود دارد.

افراد بیشتری در شرایط اضطراری قرار می گیرند و اغلب بیمارتر از قبل از همه گیری هستند و نیاز به بستری طولانی تری در بیمارستان دارند.

شرلی یی، دستیار مدیر پرستار گفت که پذیرش بیماران “مثل یک پازل” است.

او گفت: “گاهی اوقات ما سیر می شویم و باید تعدادی از بیماران را به بیرون منتقل کنیم. این یک چالش است.”

ترس از آنچه در پیش است وجود دارد.

سوزان هاردینگ، مدیر بخش پرستار بیمارستان رویال ملبورن گفت: «همه خسته هستند و ما نگران این هستیم که هنوز به زمستان نرسیده‌ایم».

“در یک نقطه، باید پایانی برای آن وجود داشته باشد. در یک نقطه، هیچ انعطافی باقی نمی ماند.”

اما پیوندهای بین اعضای این سیستم هرگز قوی‌تر نبوده است.

مگی باک، هماهنگ‌کننده بخش اورژانس، گفت که دیدن تیم او مانند سه سال گذشته، “باورنکردنی‌ترین چیز” بود.

او گفت: «من با شگفت‌انگیزترین گروه خاص از افراد کار می‌کنم که هر روز می‌توانم روی آنها حساب کنم.

این واقعاً باعث می‌شود که برگردم، تیمی که با آن کار می‌کنیم.»