گزارش او، به سفارش TikTok، شرکت‌ها را در 40 مجوز و نقطه داده مختلف مقایسه کرد و دریافت که گوگل تهاجمی‌ترین آنها بود و 39 مورد را درخواست کرد.

متا، شرکتی که فیس‌بوک و اینستاگرام را مالک و اداره می‌کند، 33 درخواست، TikTok درخواست 31 و توییتر 29 درخواست کرده است.

تقریباً در همه موارد، مجوزهای درخواستی تحت کنترل کاربران است و هر کسی که برنامه را نصب کرده باشد می‌تواند آزادانه آن مجوزها را در هر زمانی لغو کند.

گزارش Phair همچنین سیاست‌های حفظ حریم خصوصی هر شرکت، و همچنین بانک‌های بزرگ استرالیایی و شرکت‌های مخابراتی را با توجه ویژه به اشتراک‌گذاری داده‌های خارج از کشور، با جزئیات بسیار تجزیه و تحلیل کرد.

او متوجه شد که چهار بانک بزرگ و Telstra سیاست هایی دارند که امکان به اشتراک گذاری داده های شخصی را با نهادهای مستقر در خارج از کشور، از جمله آنها در چین، فراهم می کند.

بسیاری از استرالیایی‌ها از دیدن تعداد داده‌هایی که توسط برنامه‌های رسانه‌های اجتماعی جمع‌آوری می‌شود، و همچنین نوع اطلاعاتی که می‌تواند بدون اطلاع ما در سراسر مرزها به اشتراک گذاشته شود، شوکه می‌شوند.

این گزارش، اگرچه توسط TikTok سفارش داده شده است، اما در مورد اعطای مجوز برای طیف وسیعی از برنامه های رسانه های اجتماعی، نیاز بیشتری به درک و آموزش کاربران استرالیایی را برجسته می کند.

Phair گزارش خود را به این نتیجه می‌رساند که “رویکرد پلتفرم-آگنوستیک پیش شرط لازم برای هر بحث بالغ در مورد خطرات حریم خصوصی معاصر در محیط آنلاین است”.