یک هلیکوپتر نجات سرانجام دیروز پس از پنج روز گم شدن در بیابان، لیلیان آیپ، 48 ساله را از چلتنهام در ملبورن، در بوته زارهای متراکم نزدیک برایت، سه ساعت در شمال شرقی ملبورن دید.

او با خنده به ۹ نیوز گفت: اولین چیزی که به ذهنم آمد آب و سیگار بود.

“خدا را شکر (برای) پلیس زن، او یک سیگار داشت.”

مصیبت باورنکردنی او با رانندگی به سمت سد دارتموث، دو ساعت بعد از جایی که او پیدا شد، شروع شد، زمانی که او یک پیچ اشتباه را به بن‌بست رساند و در نهایت با ماشینش در گل گیر کرد.

بدون غذا، بدون آب، بدون سرپناه، بدون پذیرش تلفن، و 60 کیلومتر از نزدیکترین شهر.

او منتظر چیزی جز پتو، جعبه میوه و یک بطری شراب بود که مجبور شد آن را مصرف کند، حتی اگر مشروب نمی خورد.

وقتی از او پرسیدند که طعم آن چگونه است، او به سرعت پاسخ داد

او گفت: «فکر می‌کردم قرار است آنجا بمیرم.

“تمام بدن من در روز جمعه تعطیل شد.”

در روز چهارم، چنان که متقاعد شده بود که زنده نمی ماند، نامه ای به خانواده اش نوشت و به آنها گفت که آنها را دوست دارد و برای او گریه نکنند.

سپس روز بعد صدای هلیکوپتر جستجوگر را شنید.

“من فقط نشسته ام و فکر می کنم، چه کار کنم، چگونه می توانم از این وضعیت جان سالم به در ببرم؟” او گفت.

نزدیک بود تسلیم شوم.»

پلیس گفت که Ip به دلیل مشکلات سلامتی قادر به ترک ماشین برای کمک گرفتن نبوده است

او پس از نجات برای معاینه به بیمارستان منتقل شد و همه چیز روشن شد.

او گفت: “من یک آدم ماجراجویی هستم، اما دفعه بعد بهتر آماده خواهم شد.”